ορθοήλιο

το

χημ. αλλοτροπική μορφή τού ευγενούς αερίου ήλιο, στα άτομα τού οποίου τα δύο ηλεκτρόνια έχουν παράλληλα σπιν.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. orthohelium (< ορθός + ήλιο[ν] < ήλιος)].